2017-1-5 Van de redactie

Lezersreactie op ‘De nadagen van de oorlog’.

Onploffing munitiewagen Hooglanderveen
Arie Bos heeft gereageerd op de passage in bovenvermeld artikel in De Bewaarsman van augustus 2016 over de treinontploffing in november 1944 (p. 48). Zijn herinneringen aan dit incident met die vreselijke gevolgen zijn nog gedetailleerd. Dat is niet zo vreemd, want als (bijna) tienjarige was hij ooggetuige. Hij kan zich het volgende nog goed herinneren.

Om een uur of tien ‘s avonds riep zijn vader hem en zijn broers en zusters uit bed: ‘kom, kom, bed uit, bed uit, want er hangen lichtkogels, er komt een vliegtuig over en een stukje verderop bij de Laak staat een trein stil’. Dat vliegtuig kwam nog een keer over en de eerste wagon van de trein werd in brand geschoten. De machinist heeft de rest van de wagons afgekoppeld en zette de brandende wagon vervolgens tussen het huis van de familie Tijmensen en zijn ouderlijk huis, dat zeven meter van de rails stond, neer. Zijn vader riep toen naar de machinist om de wagon verderop neer te zetten omdat anders hun huis in brand zou vliegen. De machinist heeft de wagon toen vijftig meter verder gereden en nabij de spoorwegovergang van de familie Tijmensen neergezet en afgekoppeld. Iedereen dacht dat de brandende wagon met kolen geladen was en er geen gevaar te duchten was. Toen de wagon met munitie ontplofte stond Arie Bos met onder meer zijn vader bij Opoe Adams en Ome Manus Schimmel op vijftig meter afstand te kijken. Door de luchtdruk van de ontploffing is hij vijf meter verderop tegen de muur gesmeten. Hij is even bewusteloos geweest en zat onder de blauwe plekken.